بعد از پــدر حالا نگــارم را گــرفتند          از من تـمــام روزگــارم را گــرفـتند

از این جدایی جان من بر لب رسیده           هستیِ من تاب و قــرارم را گــرفتند

انگار قسمت نیست وصل ما دوباره            در ساوه شوق بی شمارم را گرفتند

اما خیالت تخت هر جــایـی رسیــدم                 خویشان و نزدیکان کنارم را گرفتند

حالم بد است اما خدا را شکر درقم                  بـال و پَـر جـسم نــزارم را گــرفتند

با احترام و عزت و شوکت کمی از            این بار غم هایی که دارم را گرفتند

حتی زمــان پر زدن از این قبـیـلـه                   مــردم همه دور مــزارم را گرفتند

درشام اما خواهری مضطر چنین گفت:                 یارب ببین دار و نــدارم را گـرفتند

بالاو پایین رفتن ازناقه چه سخت است                 وقتی همه ایــل و تـبــارم را گرفتند

درگوش من مانده صدای ذوالجناحش                میگفت: با نـیــزه ســوارم را گرفتند

یک "یادگاری" بود... اما در خرابه           "بنت الحسین" آن یادگارم را گرفتند